मी पाहिलेली जत्रा निबंध मराठी | Mi Pahileli Jatra Nibandh in Marathi

मी पाहिलेली जत्रा निबंध मराठी, मी पाहिलेली जत्रा मराठी निबंध, Mi Pahileli Jatra Nibandh in Marathi, Mi Pahileli Jatra essay in Marathi

मी पाहिलेली जत्रा निबंध मराठी ( Mi Pahileli Jatra Nibandh in Marathi)

मी लहानपणी गावाकडील जत्रेची खूप उत्सुकतेने वाट पाहत असे. दरवर्षी येणारी ही जत्रा म्हणजे आमच्यासाठी केवळ एक धार्मिक कार्यक्रम नव्हता, तर ती एक मोठी सामाजिक व सांस्कृतिक पर्वणी होती. गावातल्या देवस्थानात भरणारी ही जत्रा म्हणजे गावातील प्रत्येक माणसाच्या जीवनातील आनंदाचा क्षण होता. मी पाहिलेली जत्रा अजूनही माझ्या मनात जशीच्या तशी कोरलेली आहे.

जत्रेची तयारी काही दिवस आधीच सुरू झाली होती. गावातल्या रस्त्यांवर झेंडे, पताका, माळा आणि दिव्यांची सजावट केली जात होती. भल्या पहाटेपासून महिला रांगोळी काढत होत्या, मुलं फुगे आणि खेळणी विकणाऱ्या स्टॉलकडे धावत होती. मंदिराच्या आवारात मोठा मंडप उभा करण्यात आला होता. विविध स्टॉल्स, खाद्यपदार्थांचे गाडे, खेळ, झुला, चित्रपट गाणी लावणारे ढोल-ताशा, आणि लोकनाट्यांचे कार्यक्रम यामुळे सारा परिसर एक आनंदमय मेळा झाला होता.

त्या दिवशी मी आई-वडिलांबरोबर जत्रेसाठी सकाळीच निघालो. गावात प्रवेश करताच रंगीबेरंगी पताकांनी सजलेले रस्ते आणि लोकांच्या गडबडीने वातावरण उत्साहाने भरले होते. सर्वत्र सुवासिक धूप, अगरबत्ती आणि फुलांच्या वासाने वातावरण भारले होते. देवळात दर्शन घेण्यासाठी मोठी रांग लागली होती, पण प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर समाधान आणि भक्तीचा भाव स्पष्ट दिसत होता. आम्हीही शांतपणे रांगेत उभे राहिलो आणि अखेर देवाचे दर्शन घेऊन प्रसाद घेतला.

दर्शनानंतर खरी मजा सुरू झाली. बाजारात फिरताना प्रत्येक स्टॉल काही तरी वेगळं दाखवत होता. कोणी खेळणी विकत होतं, कोणी चष्मे, बांगड्या, कुंकू, कपडे, भाजीपाला, हस्तकला वस्तू, आणि अगदी विविध गोडधोड पदार्थही विकत होते. मी लहान असल्यामुळे खेळण्यांच्या स्टॉलकडेच सर्वाधिक आकर्षित झालो. तिथे रंगीबेरंगी फुगे, पिस्तूल, गाडी, बॉल, आणि वेगवेगळ्या प्रकारची खेळणी मिळत होती. आईने मला एक खेळण्याची गाडी आणि फुगा घेऊन दिला.

त्यानंतर आम्ही एका खाद्यपदार्थाच्या गाड्यावर गेलो. तिथे गरमागरम बटाटेवडे, भजी, पाणीपुरी, भेळ, गुलाबजाम, जिलेबी आणि इतर अनेक चविष्ट पदार्थ मिळत होते. आम्ही गरम गरम जिलेबी खाल्ली. त्यानंतर थोडं थंड पेय घेतलं आणि विश्रांती घेतली. त्याच परिसरात एक छोटं नाट्यमंच उभारण्यात आलं होतं. गावातील काही कलाकार लोकनाट्य सादर करत होते. त्यांचे संवाद, गाणी, आणि अभिनय खूपच मनमोहक होते. प्रेक्षकांची टाळ्यांचा कडकडाट त्यांच्या कौशल्याचं द्योतक होता.

माझ्यासाठी जत्रेतील सर्वात मजेशीर भाग म्हणजे झुले आणि खेळ. तिथे नागपंचमी झुला, ब्रेक डान्स, मृत्युचा कुंभ, चक्रवात, आणि लहान मुलांसाठी फिरती गाडीसुद्धा होती. मी लहान असल्यामुळे मला फक्त लहान मुलांच्या झुल्यावर बसण्याची परवानगी मिळाली. पण तरीही ती मजा काही औरच होती. हळूहळू झुला वर जाऊन खाली येत होता आणि त्यासोबत माझा हशा आणि आनंदही वाढत होता. मोठ्यांसाठी असलेल्या झुल्यांकडे बघताना मात्र मनात थोडा भितीमिश्रित आदर निर्माण झाला.

संध्याकाळी जत्रेचा परिसर दिव्यांनी उजळून निघाला. रंगीत लाईट्स, संगीत आणि गोंगाट यामुळे वातावरण आणखीनच मंत्रमुग्ध झालं. गावातील वृद्ध, तरुण, महिला, मुले सगळेच या आनंदात सहभागी झाले होते. सगळीकडे हास्य-विनोद, गप्पा, आणि खेळ यांचा जल्लोष होता. कुणी फोटोग्राफरच्या कॅमेऱ्यात आपलं छायाचित्र घेण्यासाठी रांगेत उभं होतं, तर कुणी आपल्या मुलांना चॉकलेट, बर्फाचा गोळा, किंवा खेळणी घेऊन देत होतं. एक प्रकारचं आनंदाचं व उत्साहाचं कारंजं तिथे फुललेलं होतं.

रात्री एक मोठा भजनाचा कार्यक्रम आयोजित केला होता. त्यात प्रसिद्ध भजन गायक मंडळींनी सुंदर गाणी सादर केली. संपूर्ण वातावरण भक्तिरसाने भारून गेलं. थोड्या वेळाने फटाक्यांची आतषबाजी सुरू झाली. रंगीबेरंगी आकाशात उडणारे फटाके पाहून प्रत्येकाचं मन प्रफुल्लित झालं. त्या रंगीबेरंगी आकाशाने जत्रेचा शेवट खास बनवला.

परतताना मन भरून आलं होतं. संपूर्ण दिवस आनंदात गेला होता. मी खेळणी, प्रसाद, गोडधोड पदार्थ घेऊन घरी परतलो. जरी थकवा जाणवत होता, तरी त्या दिवशीच्या आठवणींनी मन ओसंडून वाहत होतं. मी पाहिलेली ती जत्रा आजही माझ्या मनात जिवंत आहे. ती केवळ एक कार्यक्रम नव्हती, ती माझ्या बालपणीच्या आनंददायी क्षणांची अमोल आठवण होती.

गावाकडील जत्रा म्हणजे श्रद्धा, परंपरा आणि समाजजीवन यांचं एकत्रित दर्शन असतं. अशा जत्रांमधून केवळ धार्मिक अनुभव मिळत नाही, तर लोकजीवन, संस्कृती, कला आणि बाजारव्यवस्था यांचंही दर्शन घडतं. मी पाहिलेली जत्रा म्हणजे या सर्व गोष्टींचं मूर्त स्वरूप होतं. त्यामुळे ती माझ्या जीवनातील एक अविस्मरणीय आठवण बनली आहे.

अशा जत्रांमध्ये सहभागी होणं म्हणजे गावाच्या मूळ ओळखीशी, आपल्या संस्कृतीशी आणि माणुसकीच्या नात्याशी जोडले जाणं असतं. त्या एका दिवसात अनुभवलेला आनंद, माणसांचा उत्साह, आणि श्रद्धेचा स्पंदन आजही हृदयात साठवलेलं आहे. मी पाहिलेली ती जत्रा आयुष्यभर लक्षात राहणारी एक सुंदर आठवण आहे, जी दरवेळी हसवते, भावूक करते आणि माझ्या बालपणाच्या त्या गोड जगात घेऊन जाते.

Mi Pahileli Jatra Nibandh in Marathi FAQ 

हे पण वाचा 👇 👇 👇 

अकस्मात पडलेला पाऊस मराठी निबंध

आई जगण्याची प्रेरणा मराठी निबंध

पहाटेचे सौंदर्य मराठी निबंध

Sagar Dhole

मी marathinibandhtopics.in लेखक आणि फाउंडर आहे मला लिहिण्याची वाचण्याची खूप आवड आहे मला या क्षेत्र मध्ये 5 वर्षा चे अनुभव आहे मी या ब्लॉग ची सुरुवात विद्यार्थ्यांना निबंध उपलब्ध करून देण्यासाठी केले आहे आमचे निबंध तुम्हाला कसे वाटतात कमेंट करून नक्की सांगत जा धन्यवाद 🙏🙏