मी पाहिलेला अपघात निबंध मराठी ,मी पाहिलेला अपघात निबंध लेखन, Mi Pahilela Apghat Nibandh Marathi, Mi Pahilela Apghat Nibandh Marathi PDF, Mi Pahilela Apghat essay Marathi
मी पाहिलेला अपघात निबंध मराठी ( Mi Pahilela Apghat Nibandh Marathi)
मी एका रविवारी दुपारी गावाकडून शहरात येत होतो. रस्ता निर्मनुष्य होता, हवेत गारवा होता आणि सूर्य मावळतीकडे झुकत होता. दुचाकीवरून हळूहळू जात असताना अचानक काही अंतरावर लोकांची गर्दी दिसली. माझं मन घाबरून गेलं. मी जवळ गेलो आणि समोरचं दृश्य पाहून थरकाप उडाला. तो एक भीषण अपघात होता.
रस्त्याच्या मधोमध एक मोटारसायकल उलटून पडलेली होती आणि तिच्या बाजूला रक्ताने माखलेला एक तरुण जमिनीवर पडला होता. काही लोक त्याच्या मदतीसाठी धावत होते. काही लोक मोबाईलवर फोटो आणि व्हिडिओ काढत होते. त्या तरुणाच्या डोक्यावर गंभीर मार लागला होता. त्याचे श्वास अधूनमधून थांबताना दिसत होते. माझं काळीज अक्षरशः दडपलं गेलं. लोकांनी त्याला उचलून एका रिक्षामध्ये घालितलं आणि जवळच्या रुग्णालयात घेऊन गेले.
घटनास्थळी असलेल्या एका साक्षीदाराने सांगितलं की, समोरून येणाऱ्या एका ट्रकने अचानक चुकीच्या दिशेने वळण घेतलं आणि मोटारसायकलस्वार त्याला चुकवण्याच्या प्रयत्नात तोल गमावून पडला. हेल्मेट न घातल्यामुळे त्याच्या डोक्याला जोरात मार लागला होता. माझ्या डोळ्यांदेखत तो तरुण जिवाच्या झुंजीत होता.
हळूहळू गर्दी वाढत गेली. पोलीसही काही वेळात पोहोचले. त्यांनी चौकशी सुरू केली, ट्रकचालक पळून गेला होता. मात्र, सीसीटीव्ही कॅमेऱ्याच्या सहाय्याने त्याला पकडण्याचा प्रयत्न सुरू झाला. अपघातानंतरचा तो रस्ता पूर्णतः बंद करण्यात आला होता. गाड्यांची रांग लागली होती, आणि प्रत्येकजण आश्चर्य आणि भीतीने त्या ठिकाणी पाहत होता.
मी काही वेळ स्तब्ध होऊन तसाच उभा होतो. डोळ्यांसमोर वारंवार तो तरुण, त्याच्या रक्ताच्या सांडलेल्या ओघळांचा चित्रपट फिरत होता. जीव किती क्षणात निघून जातो याची जाणीव झाली. त्या क्षणाने मला अंतर्मुख केलं.
माझं लक्ष त्या अपघातातून अनेक शिकवणींकडे गेलं. सर्वप्रथम, हेल्मेट घालणं किती आवश्यक आहे हे पटून आलं. जर त्या तरुणाने हेल्मेट घातलं असतं, तर कदाचित त्याचा जीव वाचला असता. दुसरं म्हणजे, ट्रकचालकाचा निष्काळजीपणा. वाहतूक नियमांचं पालन न केल्यामुळे एक निरपराध तरुण मृत्यूच्या दारात पोहोचला. आणि तिसरं – मदतीसाठी धावून जाणारे काही सज्जन, तर दुसरीकडे फोटो काढण्यात गर्क असलेले काही लोक – हे समाजाचं दुभंगलेलं रूप मला पाहायला मिळालं.
त्या अपघाताच्या प्रसंगाने माझं मन हेलावून टाकलं. मीही त्या तरुणासाठी काहीतरी करावं असं वाटत होतं. म्हणून मी थेट रुग्णालयात गेलो आणि रक्तदान केलं. डॉक्टरांनी सांगितलं की वेळेवर उपचार झाल्याने त्याचा जीव वाचू शकतो. माझ्या मनात समाधानाची लहर उमटली की मी काहीतरी उपयोगी काम केलं.
या अपघाताच्या अनुभवामुळे मला स्वतःच्या जीवनाची आणि इतरांच्या जीवनमूल्याची जाणीव झाली. आपण रोजच्या घाईगडबडीत सुरक्षिततेकडे दुर्लक्ष करतो. पण प्रत्येक क्षण अनमोल आहे. एक छोटासा निष्काळजीपणा किती मोठं संकट ओढवू शकतो याचा अनुभव त्या दिवशी मी घेतला.
घरी परतल्यावर माझ्या मनात प्रचंड विचारांचे वादळ उठले. त्या तरुणाच्या आई-वडिलांचा विचार करताच डोळ्यात पाणी आलं. त्यांच्या मुलावर संकट आलंय, त्यांना काय वाटत असेल याची कल्पनाही नकोशी वाटत होती. दुसऱ्याचं दु:ख पाहिलं की आपल्याला जगण्याचं खऱ्या अर्थानं भान येतं.
मी त्या दिवसानंतर स्वतःला वाहतूक नियमांचं पालन करण्याचं वचन दिलं. हेल्मेट, सीट बेल्ट, सिग्नल – ही सगळी केवळ नियम नाहीत तर जीवन वाचवणाऱ्या गोष्टी आहेत याचं भान आलं. मी माझ्या मित्रपरिवारातही यासंदर्भात जनजागृती सुरू केली. गावात लहान मुलांसाठी एक छोटं सुरक्षा कार्यशाळा घेण्याची कल्पना मनात रुजली.
आजही जेव्हा त्या अपघाताचा विचार मनात येतो, तेव्हा डोळ्यांसमोर ते दृश्य जसं चितारलेलं असतं. तो एक क्षण माझ्या संपूर्ण आयुष्यात एक शिकवण देणारा ठरला. अपघात हे फक्त बातम्यांमध्ये पाहण्याची गोष्ट नाही, तो अनुभव कोणत्याही क्षणी कोणालाही येऊ शकतो. त्यामुळे जागरूकता आणि सावधपणा हीच सुरक्षिततेची गुरुकिल्ली आहे.
त्या तरुणाच्या प्रकृतीत सुधारणा झाल्याची बातमी काही दिवसांनी मला मिळाली. मी पुन्हा त्याला भेटायला गेलो. त्याचे आई-वडील मला भेटून रडू लागले. त्यांनी आभार मानले, पण खरं सांगायचं झालं तर मी जे काही केलं ते माणुसकीपोटी केलं. त्या क्षणाने मला एक जबाबदार नागरिक आणि संवेदनशील माणूस बनवलं.
एक अपघात पाहणं म्हणजे फक्त एक दु:खद घटना पाहणं नाही, तर ते जीवनाचं एक वास्तव दर्शन आहे. आजच्या धावपळीच्या जीवनात थोडं थांबून, नियम पाळून आणि जबाबदारीने वागल्यास आपण अनेक अपघात टाळू शकतो. रस्त्यावर प्रत्येक पाऊल ही काळजीपूर्वक टाकलेली कृती असावी लागते.
ही आठवण आजही माझ्या मनात जशीच्या तशी आहे. वेळ आणि परिस्थिती कितीही बदलली, तरी ती भावना, ती घालमेली, ते रक्ताचे थेंब, आणि माझ्या डोळ्यांसमोरून गेलेला तो क्षण – सगळं अजूनही जसंच्या तसं मनात कोरलं आहे.
हा अनुभव मी कधीही विसरू शकत नाही. आणि म्हणूनच, प्रत्येक वेळी दुचाकीवर बसताना मी माझं हेल्मेट घालतो, प्रत्येक वेळेस सिग्नल पाळतो आणि इतरांना सुरक्षिततेबद्दल सतत सांगत राहतो. कारण जीवन अनमोल आहे, आणि अपघात टाळता येणं आपल्या हातात आहे.
एकच गोष्ट मनातून उगम पावते – नियम पाळा, सावध राहा, आणि माणुसकी जपू या. कोणत्याही क्षणी जीवनाची परीक्षा घेतली जाऊ शकते, आणि त्या वेळी आपण स्वतःला किंवा इतरांना वाचवण्यासाठी सज्ज असायला हवं. कारण प्रत्येक अपघात ही एक चेतावणी असते – जागे व्हा, सुरक्षित रहा.
Mi Pahilela Apghat Nibandh Marathi FAQ
Q.मी पाहिलेला अपघात मराठी निबंध किती शब्दात लिहिण्यात आला आहे?
Ans : मी पाहिलेला अपघात मराठी निबंध 500 शब्दात लिहिण्यात आला आहे.
हे पण वाचा 👇👇👇
आई जगण्याची प्रेरणा मराठी निबंध
मी marathinibandhtopics.in लेखक आणि फाउंडर आहे मला लिहिण्याची वाचण्याची खूप आवड आहे मला या क्षेत्र मध्ये 5 वर्षा चे अनुभव आहे मी या ब्लॉग ची सुरुवात विद्यार्थ्यांना निबंध उपलब्ध करून देण्यासाठी केले आहे आमचे निबंध तुम्हाला कसे वाटतात कमेंट करून नक्की सांगत जा धन्यवाद 🙏🙏