अविस्मरणीय प्रसंग मराठी निबंध, अविस्मरणीय प्रसंग निबंध मराठी , माझ्या जीवनातील अविस्मरणीय प्रसंग निबंध मराठी, mazya jivanatil avismarniya prasang essay in marathi, majhya jivanatil ek avismarniya prasang, Majhya Jivanatil Avismarniya Prasang
अविस्मरणीय प्रसंग मराठी निबंध | Majhya Jivanatil Avismarniya Prasang
अविस्मरणीय प्रसंग हे आपल्या आयुष्यात एक विशेष स्थान मिळवून जातात. प्रत्येकाच्या आयुष्यात असे काही क्षण असतात जे मनात कायमचे घर करून राहतात. ते प्रसंग केवळ आनंदाचे असतात असे नाही, काही वेळा दुःखदायकही असू शकतात, पण त्यातून मिळालेला अनुभव हा अमूल्य असतो. माझ्या आयुष्यातही एक असा प्रसंग घडला ज्याने मला जीवनाची खरी किंमत शिकवली.
त्या दिवशी मी शाळेत जायला निघालो होतो. सर्व काही नेहमीप्रमाणे सुरू होतं. पण त्या दिवशी आकाशात काहीसे वेगळेच दृश्य होते. ढग दाटले होते आणि हवेत गारवा जाणवत होता. पावसाचे आगमन होणार याची चाहूल लागली होती. मी छत्री घेण्याचे टाळले, कारण तेव्हा आकाश खूप काळं नसलं आणि मला उशीर होणार होता. मी धावत शाळेच्या दिशेने निघालो.
शाळा सुरू झाली आणि पहिल्या दोन तासांतच जोरदार पाऊस सुरू झाला. खिडकीतून बाहेर पाहताना प्रत्येक थेंब मनाला स्पर्श करत होता. पावसात भिजण्याचा आनंद वेगळाच असतो, पण आज मी त्याच्यापासून दूर राहिलो होतो. शाळा सुटल्यावर पाऊस काही थांबण्याचं नाव घेत नव्हता. सर्व विद्यार्थी पालकांची वाट पाहत होते, पण माझे वडील येऊ शकले नाहीत. मी वाट पाहत राहिलो, पण शेवटी घरी जाण्याचा निर्णय घेतला.
मी शाळेच्या गेटमधून बाहेर पडलो आणि थोडा चालताच पावसाने आपला जोर दाखवायला सुरुवात केली. रस्त्यावर पाणी साचले होते, गटारे भरली होती आणि वाहतूक ठप्प झाली होती. मी भिजत चालत होतो आणि अंग थरथर कापत होतं. वाटेत एक म्हातारी आजी एका कोपऱ्यात ओलसर झालेल्या झोपडीत बसलेली दिसली. तिचे कपडे पूर्ण भिजले होते, आणि तिला थंडीने फार त्रास होत होता. माझे अंग अंग थरथरत असतानाही, ती वृद्धा अधिकच हलाखीत होती.
त्या क्षणी माझ्या मनात एक विचार आला — माझ्याकडे असलेल्या शाळेच्या जाकेटचा उपयोग तिच्यासाठी होऊ शकतो. मी जाकेट काढून तिला दिलं. ती डोळ्यात पाणी आणून माझ्याकडे पाहत होती. तिच्या चेहऱ्यावर जे समाधान होतं, ते शब्दात सांगता येणार नाही. त्या थंड पावसात मी माझं जाकेट गमावलं, पण त्या वृद्धेच्या चेहऱ्यावर हास्य फुलवलं. हे पाहून मला मिळालेलं समाधान अनमोल होतं.
घरी पोहोचायला मला खूप वेळ लागला. अंग ओलं असल्यामुळे आईने मला रागावले, पण जेव्हा तिला सगळी हकीकत सांगितली, तेव्हा तीही भावुक झाली. तिने मला घट्ट मिठी मारली आणि माझ्या डोक्यावरून हात फिरवला. त्या दिवशी मला समजलं की एखाद्या क्षणी छोटंसं केलेलं चांगलं काम आयुष्यभर लक्षात राहतं.
हा प्रसंग इतका खोलवर मनात कोरला गेला की त्याचा प्रभाव आजही माझ्या विचारांवर आहे. आपण लहान असलो, गरीब असलो किंवा सामर्थ्यहीन असलो तरीही दुसऱ्याच्या मदतीसाठी काहीतरी करू शकतो, हे मी त्या दिवशी शिकलो. शाळेत शिकलेली मूल्यं आणि घरी मिळालेली संस्कारं त्या कृतीतून प्रकट झाली. समाजात आपण जेवढं देता येईल तेवढं द्यावं, कारण तेच खऱ्या अर्थाने आपल्याला माणूस बनवतं.
अनेक वेळा आपण आपल्या सुखात इतके मग्न असतो की दुसऱ्यांच्या दुःखाकडे दुर्लक्ष करतो. पण त्या दिवसाने मला दुसऱ्यांच्या दुःखाकडे पाहण्याची दृष्टी दिली. त्याच वेळी मी ठरवलं की जीवनात जेव्हा जेव्हा संधी मिळेल, तेव्हा मदतीसाठी पुढे जायचं.
हा प्रसंग विसरणं केवळ अशक्यच आहे. प्रत्येकवेळी जेव्हा पाऊस पडतो, तेव्हा मला त्या आजीचं हास्य आठवतं. तिचे थरथर कापणारे हात, डोळ्यातले कृतज्ञतेचे अश्रू, आणि माझं भिजलेलं जाकेट – हे सारे क्षण अजूनही जिवंत आहेत. कधी कधी मला वाटतं की त्या आजीने मला आशीर्वाद दिल्यामुळेच पुढच्या आयुष्यात अनेक अडचणी सहज पार करता आल्या.
हा अनुभव मला प्रत्येक दिवशी प्रेरणा देतो. जेव्हा मी निराश होतो, थकल्यासारखं वाटतं, तेव्हा त्या प्रसंगाची आठवण मला उभं राहायला बळ देते. काही क्षण आपल्या आयुष्याला दिशा देतात. माझ्यासाठी तो एक क्षण होता.
आजही मी समाजातील गरजूंसाठी काही करण्याचा प्रयत्न करतो. शाळेत, महाविद्यालयात किंवा सामाजिक कार्यक्रमांमध्ये सहभागी होतो. त्या प्रसंगाने मला माणुसकी काय असते हे शिकवलं. त्याचं महत्त्व कुठल्याही शाळेत, पुस्तकात शिकवलं जात नाही. ती शिकवण प्रत्यक्ष कृतीतून मिळाली होती.
अशा अविस्मरणीय प्रसंगामुळेच आयुष्य अधिक समृद्ध होतं. आपण कितीही मोठे झालो, कितीही यशस्वी झालो, तरी आपल्या मनात त्या खास क्षणांचं स्थान अढळ राहतं. त्या आठवणी आपल्याला नम्र ठेवतात आणि माणुसकीची खरी ओळख करून देतात. प्रत्येकाने अशा प्रसंगातून शिकावं आणि आपल्या आयुष्याला अधिक अर्थपूर्ण बनवावं, हेच या निबंधाचं सार आहे.
हा अविस्मरणीय अनुभव मला आजही जगण्याची नवी उमेद देतो. या एका क्षणाने माझं संपूर्ण जीवन बदलून टाकलं. त्यामुळेच हा प्रसंग माझ्या आयुष्यातील एक अमूल्य ठेवा आहे.
Majhya Jivanatil Avismarniya Prasang FAQ
Q. अविस्मरणीय प्रसंग मराठी निबंध किती शब्दात लिहिण्यात आला आहे?
Ans : अविस्मरणीय प्रसंग मराठी निबंध 600 शब्दात लिहिण्यात आला आहे.
हे पण वाचा 👇 👇 👇 👇
मी marathinibandhtopics.in लेखक आणि फाउंडर आहे मला लिहिण्याची वाचण्याची खूप आवड आहे मला या क्षेत्र मध्ये 5 वर्षा चे अनुभव आहे मी या ब्लॉग ची सुरुवात विद्यार्थ्यांना निबंध उपलब्ध करून देण्यासाठी केले आहे आमचे निबंध तुम्हाला कसे वाटतात कमेंट करून नक्की सांगत जा धन्यवाद 🙏🙏